Nog 106 dagen… Een hoofdstuk sluit na 34 jaar

Soms besef je pas hoe lang een weg is geweest als de eindstreep in zicht komt. Nog 106 dagen en dan sluit ik een hoofdstuk dat begon met een fout in 1991. Een fout waarvan ik destijds niet kon vermoeden hoeveel impact die zou hebben op mijn leven.

Degenen die me goed kennen, weten hoeveel ik heb gedaan om dit recht te zetten. Hoeveel tijd, energie en doorzettingsvermogen het heeft gekost. Hoe soms alles leek mee te zitten, en dan ineens weer niet. Want pech schuilt in een klein hoekje, en ik heb dat maar al te vaak ondervonden.

Maar nu, na al die jaren, komt er een einde aan. Een einde dat niet zomaar een afsluiting is, maar een overwinning. Een bewijs dat vasthouden aan een doel, hoe onmogelijk het soms ook lijkt, uiteindelijk loont.

Misschien deel ik mijn verhaal hier ooit in detail. Misschien wordt het een boek—want de weg die ik heb afgelegd is er zeker een die het waard is om verteld te worden. Voor nu laat ik het even bij dit: het einde is in zicht. En wat een bizar gevoel dat is.