Een Avond op de Boot – Lachen met Holleboer en Meeuwis In 1995 werkte ik bij Scylla Tours op een Rijnschip in Zwitserland, samen met een aantal collega’s. We zaten acht maanden op de boot intern, en elke keer als ik terugkwam van Nederland, waar ik keuringen moest ondergaan voor mijn vrachtwagenrijbewijs, was er altijd iets wat ik moest meenemen naar de boot: de nieuwste nr 1 hits in Nederland. Een van de grootste lachmomenten was toen we Busje komt zo van Holleboer voor het eerst draaiden. Dit hadden ze daar niet zien aankomen! We hebben ons kapot gelachen en het werd al snel de afsluiter van elke personeelsborrel, samen…

Van Purple Rain naar Ahoy – Mijn Prince Ervaring Het begon allemaal met Purple Rain – het nummer dat mijn liefde voor Prince aanwakkerde. Vanaf dat moment was ik verkocht. Ik had bijna al zijn cd’s en zijn muziek werd de soundtrack van mijn leven. Maar het hoogtepunt? Mijn eerste grote concert: Diamonds and Pearls in Rotterdam Ahoy, samen met Cindy. En dat ik daar bij was, was puur geluk. Een collega bij defensie—een enorme Prince-fan—had letterlijk met zijn slaapzak bij de kaartverkoop gelegen. Hij had twee kaarten over en vroeg of we mee wilden. Daar hoefde hij geen twee keer om te vragen!Op dat moment werkte ik als KVVer…

De Volharding Marjorette en Onverwachte Herinneringen Laatst hoorde ik op de radio een nummer dat me direct terugbracht naar een bijzonder moment. Het was een nummer dat we tijdens een compleet optreden bij de De Volharding marjorette hadden. Hoewel het geen nummer is dat ik zelf snel zou draaien, heeft het iets dat blijft hangen. Het deed me denken aan de die tijd. Het is bijzonder hoe muziek, ook al draait het niet om je favoriete genre, herinneringen kan oproepen aan momenten die anders misschien vergeten zouden worden. Dit nummer brengt een stukje van het verleden naar boven, een herinnering aan een periode.

Mijn allereerste singletje? D.I.S.C.O. van Ottawan. In 1979 vond ik het geweldig, en mijn oranje pick-up kreeg het zwaar te verduren – ik draaide het plaatje helemaal grijs. Dit nummer was de start van mijn liefde voor muziek, een liefde die sindsdien alleen maar gegroeid is. Nu wordt D.I.S.C.O. vaak tot de ‘foute muziek’ gerekend, maar voor mij blijft het een nostalgische klassieker. Het brengt me terug naar die tijd waarin alles nieuw en spannend was, en waarin een simpel liedje je hele wereld kon laten dansen.