Mijn allereerste singletje? D.I.S.C.O. van Ottawan. In 1979 vond ik het geweldig, en mijn oranje pick-up kreeg het zwaar te verduren – ik draaide het plaatje helemaal grijs. Dit nummer was de start van mijn liefde voor muziek, een liefde die sindsdien alleen maar gegroeid is. Nu wordt D.I.S.C.O. vaak tot de ‘foute muziek’ gerekend, maar voor mij blijft het een nostalgische klassieker. Het brengt me terug naar die tijd waarin alles nieuw en spannend was, en waarin een simpel liedje je hele wereld kon laten dansen.